Evinin seni içine sigdiramayacak kadar dar
oldugunu fark edeceksin…
Sokaga firlayacaksin..     





Tipki vücudunun
• yüregine dar geldigi gibi… •

Ne denizin mavisi açacak içini, ne piril piril gökyüzü…
Kendini tasiyamayacak kadar çok büyüyecek,
bir yandan da kaybolacak kadarküçüleceksin…
Birileri sana bir seyler anlatacak durmadan…

“Önemli olan saglik.”
“Yasamak güzel.”
“Bos ver, her sey unutulur.”

Sen hiçbirini duymayacaksin… Göz yaslarindan etrafi göremez hale geleceksin…
Ondan ölmesini isteyecek kadar nefret edecek,
az sonra kollarinda ölmekisteyecek kadar çok seveceksin…

Hep ondan bahsetmek isteyeceksin…
“Ölüme çare bulundu” ya da “Yarin kiyamet kopacakmis”
deseler basinikaldirip Ne dedin?” diye sormayacaksin…





Hem de kalabaliklarin arasinda kaybolmak…

Ikisi de yetmeyecek…
Geçmi?i dü?üneceksin…
Neredeyse    • dakika dakika •
Ama kötüleri atlayarak…

Onunla geçtigin yerlerden geçmek isteyeceksin…
Gittigin yerlere gitmek…





Ama bile bile yapacaksin…
Biri sana içindeki aciyi söküp atabileceginisöylese, kaçacaksin..
Aslinda kurtulmak istedigin halde,
• o aciyi yasamak için direneceksin •
Hayatinin geri kalanini onu düsünerek geçirmek isteyeceksin..
Aksini iddia edenlerden nefret edeceksin…
Herkesi ona benzetip…





Hiçbir sey oyalamayacak seni…
Bütün sarkilar sizin için yazilmis gibi gelecek…

Bogazin dügümlenecek,dinleyemeyeceksin
Uyumak zor, uyanmak kolay olacak…
Sabahi iple çekeceksin…
Bazen de “Hiç günes dogmasa” diyeceksin
Ne geceler rahatlatacak seni ne gündüzler…